காணொளி: தமிழக மக்கள் பற்றி வே.பிரபாகரன்

காணொளி: தமிழக மக்கள் பற்றி வே.பிரபாகரன்




காணொளி : புலிகள் - எம்.ஜி.ஆர் உறவும் இறுதிச் சந்திப்பும்

பாவை சந்திரன்

உங்களுடைய ஒத்துழைப்போ, ஆதரவோ இல்லாவிட்டாலும் ஒப்பந்தம் கையெழுத்தாவது உறுதி என்கிற வெளியுறவுச் செயலர் தீட்சித்தின் பேச்சிலேயே வெறுப்படைந்து விட்டிருந்த பிரபாகரன், அந்தமானில் சிறை வைக்கப்படுவீர்கள் என்று அவர் சொன்னதைக் கேட்டு அதிர்ந்தார்.


பொறுமை இழந்த நிலையில் பிரபாகரன், "அப்படியென்றால் நீங்கள் இந்தப் பாதுகாவலை நீண்டநாள்கள் மேற்கொள்ளவேண்டியிருக்கும்; ஆண்டுகள் கூட ஆகலாம். நாங்கள் இந்த ஒப்பந்தத்தை ஏற்க இயலாது - அதுவும் ஆயுதத்தை ஒப்படைப்பது என்பதை ஏற்கவே முடியாது' என்று ஆத்திரத்துடன் கூறினார்.




"நீங்கள் ஆயுதத்தை ஒப்படைக்காவிட்டால் நாங்கள் பறிமுதல் செய்வோம். எங்கள் ராணுவத்தினை ஈடுபடுத்தி அதைச் செய்வோம். எங்கள் ராணுவத்தின் முன் நீங்கள் ஒரு தூசு. எனது பைப்பில் உள்ள புகையிலைத் தூளைப் புகைத்து முடிப்பதற்குள் - ராணுவம் அந்த வேலையைச் செய்து முடித்துவிடும்' என்று அவர் குரலை உயர்த்தினார்.

பிரபாகரன், "உங்கள் விருப்பப்படி எது வேண்டுமானாலும் செய்யுங்கள். ஆனால் நாங்கள் இந்த ஒப்பந்தத்தை ஏற்க மாட்டோம். எங்களுக்கு எது நடைபெற்றாலும் சரி' என்றார்.

தீட்சித் கோபத்தின் உச்சத்துக்குச் சென்று, "பிரபாகரன் - இதுவரை நான்கு தடவை இந்தியாவை ஏமாற்றி விட்டீர்கள்' என்றார்.

"அப்படியா, நல்லது. எங்கள் மக்களுக்கு நான்கு தடவை நல்லது செய்திருக்கிறேன் என்று அதற்குப் பொருள்.'

உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் இருந்த உயர் அதிகாரியான தீட்சித், அந்த அறையில் இருந்து வெளியேறினார்.

கடுமையான முறை பயன்தராததைக் கண்ட அதிகார அமைப்பு, இலகுத் தன்மையுடன் கூடிய அணுகுமுறையைக் கையாளும் எண்ணத்துடன் மீண்டும் பிரபாகரனிடம் வந்தனர். இம்முறை அதிகாரிகள் குழுவில் இந்திய உளவு அமைப்பு இயக்குநர் எம்.கே.நாராயணன் (தற்போது பிரதமர் மன்மோகன்சிங் ஆலோசகர்), வெளிநாட்டு உறவு இணைச் செயலாளர் சகாதேவ், வெளிவிவகார அமைச்சகத்தைச் சேர்ந்த நிகல் சேத், கொழும்பிலுள்ள இந்தியத் தூதரகத்தைச் சேர்ந்த ஹர்தீப் பூரி ஆகியோர் தொடர்ச்சியாகத் தனித்தனி சந்திப்புகளை மேற்கொண்டு, சம்மதிக்க வைக்க முயன்றனர். ஆனாலும் பிரபாகரனும் மற்றவர்களும் ஒப்பந்தத்திற்குச் சம்மதம் தெரிவிக்கவில்லை.

இதே நேரம், பழ.நெடுமாறன் ஆஸ்திரேலிய சுற்றுப்பயணத்தில் இருந்தார். அங்குள்ள பத்திரிகைகள் "பிரபாகரனுக்கு ராஜீவ் திடீர் அழைப்பு' என்ற தலைப்பில் செய்தி வெளியிட்டு, அதன் விவரத்தையும் பிரசுரித்திருந்தன. இந்த ஒப்பந்தத்தைப் படித்ததும், நெடுமாறன், சென்னையிலுள்ள திராவிடர் கழகச் செயலாளர் கி.வீரமணியைத் தொடர்பு கொண்டார்.

""ஆமாம், பிரபாகரனை தில்லிக்குக் கொண்டு சென்றிருக்கிறார்கள். ஒப்பந்தத்தை ஏற்கும்படி வற்புறுத்தப்படுகிறார் என்று தெரிய வருகிறது'' என்றார் வீரமணி. "பிரபாகரன் எங்கிருக்கிறார்' என்று பழ.நெடுமாறன் கேட்கவும், அசோகா ஓட்டலில் இருப்பதாக கி.வீரமணி தெரிவித்தார். நெடுமாறன் அசோகா ஹோட்டலுக்குத் தொலைபேசியில் தொடர்புகொண்டார்.

ஆஸ்திரேலியாவில் இருந்து, பிரபாகரனுக்கு போன் என்றதும், விதிக்கப்பட்ட கட்டுப்பாட்டை அறியாத டெலிபோன் ஆபரேட்டர், பிரபாகரன் அறைக்கு இணைப்பை அளித்தார். இதுகுறித்து பழ.நெடுமாறன் கூறியதாவது:

""நான் போன் போட்டதும், மறுமுனையில் தம்பி பிரபாகரனே எடுத்தார். எனக்கு மகிழ்ச்சி பிடிபடவில்லை. தம்பி - நான் கேள்விப்படுகிற செய்தி உண்மையா?'' என்றேன். அவர், "ஆமாம் அண்ணா! எங்களைச் சிறைவைப்பது போன்று அடைத்து வைத்திருக்கிறார்கள். யாரையும் சந்திக்கவும் அனுமதிக்கவில்லை. வை.கோபால்சாமி உள்ளே வந்தபோது அவரையும் சந்திக்கவிடவில்லை. உடன்பாட்டை ஏற்க வேண்டும் என்று நிர்பந்திக்கிறார்கள். தீட்சித் மிரட்டுகிறார். இந்திய ராணுவத்தின் மூலம் ஆயுதங்களை எங்களிடமிருந்து பறிப்போம் என்கிறார். நான் எல்லாவற்றுக்கும் மறுத்து வருகிறேன்' என்றார்.

தம்பி கூறியதைக் கேட்டதும் எனக்குப் பதைபதைப்பு அதிகமானது. ""அப்படியானால் எனது சுற்றுப்பயணத்தை ரத்துசெய்துவிட்டு உடனடியாகத் திரும்புகிறேன்'' என்றேன். அவர் ""ஆமாம் அண்ணா! உடனடியாகத் திரும்பினால் நல்லது'' என்றார். எனது பயண ஏற்பாடுகளை ஆஸ்திரேலியாவில் செய்த சோமசுந்தரமும் தம்பியுடன் அப்போது பேசினார். உடனடியாகத் தாயகம் திரும்பினேன். (நேர்காணல் - பழ.நெடுமாறன் - 29-8-2009)

இதனிடையே பிற இயக்கங்கள் அனைத்தின் பிரதிநிதிகளும் தில்லிக்கு அழைக்கப்பட்டு, அவர்களின் ஒப்புதலும் பெறப்பட்டது. இவர்கள் அனைவரும் தங்களது சொந்தச் செலவில் சென்னையிலிருந்து தில்லிக்கு ரயிலில் வந்து தங்கிச் சென்றனர்.

"விடுதலைப்புலிகள் விஷயம் என்னவாயிற்று' என்று ராஜீவ் கேட்டதும் "பிரபாகரன் ஏற்க மறுக்கிறார்' என்றும் தெரிவிக்கப்பட்டது.

அவரின் ஆலோசனைக்கு ஏற்ப தமிழக முதலமைச்சருக்குத் தகவல் தெரிவிக்கப்பட்டு, சிறப்பு விமானம் மூலம், அவர் தில்லி வரவழைக்கப்பட்டார்.

தமிழக முதலமைச்சர் தில்லி வந்ததும், தமிழ்நாடு இல்லத்தில் தங்கினார். அன்றைய இரவே, அசோகா ஹோட்டலில் இருந்த பிரபாகரன் குழுவினரைத் தமிழ்நாடு இல்லத்துக்கு அழைத்துச் சென்றார்கள். இது தொடர்பான விவரங்களை அன்டன் பாலசிங்கம் தான் எழுதிய "விடுதலை' நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார். அந்தப் பகுதி வருமாறு:

""தலைவர் பிரபாகரனும் நானும் யோகி என்கிற யோகரத்தினமும் எம்.ஜி.ஆரிடம் அழைத்துச் செல்லப்பட்டோம். முதலமைச்சருடன் தீட்சித்தும் இருந்தார். இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்தம் பற்றியும் அதில் பரிந்துரைக்கப்பட்ட மாகாண சபைத் திட்டம் பற்றியும் இம் மாகாண சபைத்திட்டம் மூலம் ஈழத் தமிழரின் அரசியல் அபிலாஷைகள் முழுமையாக நிறைவு செய்யப்பட்டுள்ளது என்றும் தீட்சித் சொன்னதை நாடியில் கையூன்றியவாறு பொறுமையுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார் எம்.ஜி.ஆர்.''

""தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியும் சகல போராளிக் குழுக்களும் இந்த ஒப்பந்தத்தை ஆதரிக்கின்றன. ஆனால் இவர்கள் மட்டும் இதனை எதிர்க்கிறார்கள். தமிழீழத் தனியரசைத் தவிர இவர்கள் எதையுமே ஏற்க மாட்டார்கள் போலத் தெரிகிறது. ஆனால் இந்திய அரசு தனியரசு அமைவதை ஒருபொழுதும் அனுமதிக்கப் போவதில்லை. இவர்கள் இந்தியாவை விரோதித்தால், பாதகமான விளைவுகளைச் சந்திக்க நேரிடும்'' என்றார் இந்தியத் தூதுவர்.

""இந்த மாகாண சபைத் திட்டத்தில் உருப்படியாக ஒன்றுமில்லை. தமிழ் மக்களின் அபிலாஷையை இது பூர்த்தி செய்யவில்லை. அப்படியிருக்க, இத்திட்டத்தை நாம் எதற்காக ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்?'' என்றார் யோகி என்கிற யோகரத்தினம். இதைத் தொடர்ந்து யோகிக்கும் தீட்சித்துக்கும் கடும் வாக்குவாதம் மூண்டது.

""சென்றவாரம் யாழ்ப்பாணத்திற்கு வருகை தந்த பூரி இந்த ஒப்பந்தம் பற்றியும் மாகாணசபைத் திட்டம் பற்றியும் உமக்கு விவரமாக விளக்கினாராம். அப்போது அதற்கு ஆதரவு தெரிவித்த நீங்கள் இப்போது எதற்காக எதிர்ப்புத் தெரிவிக்க வேண்டும்?'' என்று தீட்சித் கேட்க, ""யாழ்ப்பாணத்தில் இந்த ஒப்பந்தம் பற்றி எதுவுமே பேசப்படவில்லை'' என்றார் யோகி.

""என்னை ஒரு பொய்யன் என்று சொல்கின்றீர்களா?'' என்று கேட்டார் தீட்சித். ""நீங்கள் உண்மை பேசவில்லை'' என்றார் யோகி.

வாக்குவாதம் சூடுபிடித்தது. முதலமைச்சரைப் பார்த்து, ""பாருங்க சார், என்னைப் பொய்யன் என்று சொல்கிறார்'' என்றார் தீட்சித்.

இந்தியத் தூதுவர் தீட்சித் உணர்ச்சிவசப்படுகிறார் என்பதை உணர்ந்த எம்.ஜி.ஆர்., ""நீங்கள் சிறிது நேரம் வெளியே இருக்கிறீர்களா? நான் இவர்களுடன் பேச வேண்டும்'' என தீட்சித்தை வேண்டிக்கொண்டார். சிறிது தயக்கத்துடன் அங்கிருந்து வெளியேறினார் இந்தியத் தூதுவர்.

இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்தத்திலுள்ள குறைபாடுகள் பற்றியும் அதனை ஏற்றுக்கொள்ள நாம் மறுப்பதன் காரணங்கள் பற்றியும் எம்.ஜி.ஆர். எம்மிடம் வினவினார். ஒப்பந்தத்திலுள்ள குறைபாடுகளைச் சுட்டிக்காட்டி எமது நிலைப்பாட்டைத் தெளிவாக விளக்கினோம்.

ஈழத்து அரசியல் கட்சிகளும், ஆயுதக் குழுக்களும் இந்திய அரசின் நெருக்குதலுக்கும், மிரட்டலுக்கும் பணிந்துவிட்டார்கள் என்றும், இந்திய அச்சுறுத்தல்களுக்குப் பணிந்து நாம் எமது மக்களின் உரிமைகளை விட்டுக்கொடுக்கத் தயாராக இல்லை என்றும் சொன்னோம்.

தமிழரின் இனப் பிரச்னைக்கு ஒரு நிரந்தரத் தீர்வு காணாத நிலையில், சிங்கள ஆயுதப் படைகள் தமிழர் மண்ணை ஆக்கிரமித்து நிற்கும் சூழ்நிலையில், எமது ஆயுதங்களைக் கையளித்து, எமது போராளிகளைச் சரணடையுமாறு கேட்பது நியாயமற்றது என்பதையும் எடுத்து விளக்கினோம்.

எமது விளக்கங்களை முதலமைச்சர் பொறுமையுடன் செவிமடுத்தார். எமது நிலைப்பாட்டின் நியாயப்பாடுகளையும் அவர் புரிந்து கொண்டார். இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்தமானது இந்தியாவின் கேந்திர - புவியியல் நலனைப் பேணுவதற்காகவே செய்து கொள்ளப்பட்டது என்பதையும் உணர்ந்து கொண்டார். இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்த விவகாரத்தில் பிரபாகரன் என்ன முடிவு எடுக்கின்றாரோ, அதற்குத் தனது முழு ஆதரவும் இருக்கும் என்றார் எம்.ஜி.ஆர். அழுத்தங்களுக்கு விட்டுக் கொடுக்காது, கொண்ட கொள்கையில் உறுதியாக நிற்பது குறித்து பிரபாகரனை அவர் பாராட்டவும் தவறவில்லை.

முதலமைச்சருக்கு எமது மனமார்ந்த நன்றியைத் தெரிவித்துவிட்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டோம். முதலமைச்சரின் சந்திப்பு அறைக்கு வெளியே தீட்சித்தும் ஓர் இந்தியப் புலனாய்வு அதிகாரியும் நின்று கொண்டிருந்தனர். எம்மை வழிமறித்த இந்தியத் தூதுவர், ""ஒப்பந்தத்தை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி முதலமைச்சர் வற்புறுத்தினார் அல்லவா?'' என்று கேட்டார். நாம் பதிலளிக்காது மௌனமாக நின்றோம். ""முதலமைச்சர் சொன்னபடியே செய்யுங்கள்'' என்றார். ""அப்படியே செய்வோம்'' என்று கூறிவிட்டுச் சென்றோம்.

முதலமைச்சர் எம்.ஜி.ஆர். அவர்களுடனான விடுதலைப் புலிகளின் கடைசிச் சந்திப்பு அதுதான்.

*****************************************************************************

தலைவர் பிரபாகரன் செவ்விகள்

தமிழோசை உட்பட பிபிசிக்கு பிரபாகரன் அவர்கள் கடந்த காலங்களில் பல பிரத்தியேக செவ்விகளை வழங்கியுள்ளார்.

அவ்வாறு அவரால் வழங்கப்பட்ட சில செவ்விகளை நேயர்கள் இங்கு கேட்கலாம்.

முதலில், 1987 ஆம் ஆண்டு, சார்க் மாநாடு முடிந்தவுடன் தமிழோசையின் சார்பில் சங்கர் அவர்கள் பிரபாகரனை செவ்வி கண்டிருந்தார்.

1987 ஆண்டு வழங்கிய செவ்வி

1991 இல் இலங்கையின் வடக்கு கிழக்கு பகுதியில் கடுமையான மோதல்கள் நடந்துகொண்டிருந்தபோது பிபிசியின் செய்தியாளர் கிறிஸ் மோரிஸ் அவர்கள் இலங்கைக்கு சென்றிருந்தார். அப்போது அவருக்கு பிரபாகரன் செவ்வி ஒன்றை வழங்கியிருந்தார்.

1991 இல் வழங்கப்பட்ட செவ்வி

தமிழோசையின் முன்னாள் மூத்த தயாரிப்பாளர் ஆனந்தி சூரியப் பிரகாசம் அவர்களுக்கு பிரபாகரன் அவர்கள் இரண்டு முக்கிய செவ்விகளை வழங்கியிருந்தார்.

அதில் முதலாவதாக 1994 ஆம் ஆண்டு வழங்கப்பட்ட செவ்வியை இங்கு கேட்கலாம்.

1994 இல் வழங்கப்பட்ட செவ்வி

மற்றுமொரு செவ்வி ஆனந்திக்கு 1995 இல் பிரபாகரனால் வழங்கப்பட்டது.

1995 இல் வழங்கப்பட்ட செவ்வி

விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரன் தனது இறுதி மாவீரர் நாள் உரையில் (2008 ஆம் ஆண்டு), உலக நாடுகளும் இந்தியாவும் தம் மீதான தடையை நீக்க வேண்டும் என்று கோரியுள்ளார்.

உலக நாடுகள் தடைகளை நீக்கி தமது போராட்டத்தை அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்றும், அவர் கேட்டுக்கொண்டுள்ளார்.

இறுதி மாவீரர் உரையின் தொகுப்பு

நன்றி :
பிபிசி

***********************************************************************

Hon. V. Prabhakaran : An Avathar for Thamils

Velupillai Prabhakaran
The ever lasting flame of Thamils' struggle for freedom

'Perform your duty without regard to the fruits of action', says the Bhagavad Gita. I grasped this profound truth when I read the Mahabharata. When I read the great didactic works, they impressed on me the need to lead a good, disciplined life and roused in me the desire to be of service to the community. Above all, Subhash Chandra Bose's life was a beacon to me, lighting up the path I should follow. His disciplined life and his total commitment and dedication to the cause of his country's freedom deeply impressed me and served as my guiding light. Velupillai Prabhakaran, How I became a freedom fighter - Interview, April 1994


"நாம் இனத்துவேஷிகள் அல்லர். போர் வெறிகொண்ட வன்முறையாளர்களும் அல்லர். நாம் சிங்கள மக்களை எதிரிகளாகவோ விரோதிகளாகவோ கருத வில்லை. சிங்கள பண்பாட்டை கெளரவிக்கின்றோம். சிங்கள மக்களின் தேசிய வாழ்வில், அவர்கலளது சுதந்திரத்தில் நாம் எவ்விதமும் தலையிட விரும்பவில்லை. நாம் எமது வரலாற்று தாயத்தில் ஒரு தேசிய மக்கள் இனம் என்ற அந்தஸ்துடன், நிம்மதியாக, சுதந்திரமாக, கொரவத்துடன் வாழ விரும்புகிறோம்.

We are not chauvinists
-V.Prabhakaran-

Neither are we lovers of violence enchanted with war. We do not regard the Sinhala people as our opponents or as our enemies. We recognise the Sinhala nation. We accord a place of dignity for the culture and heritage of the Sinhala people. We have no desire to interfere in any way with the national life of the Sinhala people or with their freedom and independence. We, the Tamil people, desire to live in our own historic homeland as an independent nation, in peace, in freedom and with dignity."

Excerpts from Will to Freedom, The: An Inside View of Tamil Resistance by Adele Balasingham, March 1, 2003

"Mr.Pirabaharan was a frequent visitor to our house; in both an official and personal capacity. He would come alone with his bodyguards and on other occasions with his family. By mid 1998 we had known and lived with the legendary leader of the Tamil liberation struggle Vellupillai Pirabaharan for twenty years. During those years of personal and political relationship we have been deeply involved in experiences with him that led to an understanding and insight into one of the most complex and commanding personalities determining the politics of Sri Lanka.

Those twenty years of relationship embraced an epoch in the struggle during which we walked through many good times together and traversed and triumphed over periods of adversity in both his political and personal life. Over this span of time we had seen the ideals of freedom of a young militant progressively transforming into a concrete reality. Parallel to the march towards the liberation of his people, Mr. Pirabaharan has emerged as a living symbol of national freedom and has grown in adoration to become a venerated figure amongst his oppressed people. Security concerns have compelled Mr. Pirabaharan to adopt what many have mistakenly labelled a 'reclusive' life style. His secluded existence under conditions of continued war and his inaccessibility to the media have made him the most misunderstood and feared guerrilla leader of our times. He has, of course, become most successful and popular in his spectacular military campaign. His military ability has often perplexed the many professional military minds in the world. So what is it that has earned this short, stocky, neat man so much love from his people on the one hand, and notoriety from the world on the other?

"இயற்கை எனது நண்பன், வாழ்க்கை எனது தத்துவ ஆசிரியன், வரலாறு எனது வழிகாட்டி."- வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன்.

"Nature is my friend. Life is my teacher of philosophy. History is my guide. Not the existence of man, but the action of man sets the wheel of history of the struggle in motion. History is not a divine force outside man. It is not the meaning of an aphorism that determines the fate of man. History is an expression of the dynamism of man. Man creates history. Man also determines his own fate... Simplicity is born as the highest fruit of wisdom; simplicity appears devoid of selfishness and pride. This simplicity makes one a handsome man; a cultured man. Fear is the image of weakness, the comrade of timidity, the enemy of steadfastness/ determination. Fear of death is the cause of every human fear. Who conquers this fear of death, conquers over himself. This person also reaches liberation from the prison of his mind. Even an ordinary human being can create history if he is determined to die for truth." Reflections of the Leader: Quotes by Veluppillai Prabhakaran Translation of Tamil Original by Peter Schalk and Alvappillai Velupillai. Published by Uppasala University, Sweden.


"அன்றும் சரி, இன்றும் சரி, தமிழரின் உணர்வுகளை, அவர்களது வாழ்நிலை அவலங்களை, அவர்களது தேசிய அபிலாசைகளைச் சிங்களப் பெரும்பான்மை இனம் புரிந்து கொள்ளவில்லை. புரிந்து கொள்ள எத்தனிக்கவுமில்லை. புரிந்து கொள்ளும் ஆற்றலும் அறிவுத் திறனும் ஆன்ம பக்குவமும் அவர்களிடம் இருப்பதாகவும் தெரியவில்லை... சிங்கள மக்களின் மகாவம்ச மனவமைப்பில், அவர்களது சமூகப் பிரக்ஞையில், அவர்களது அரசியற் கருத்துலகில் அடிப்படையான மாற்றம் நிகழுமென நாம் எதிர்பார்க்கவில்லை. சிங்கள - பௌத்த மேலாண்மைவாதத்தின் வீச்சும் வலுவும் தணிந்து போகவில்லை. மாறாக, அது புதிய, புதிய வடிவங்களை எடுத்துப் புத்துயிர்பெற்று வருகிறது. " - வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் மாவீரர் நாள் 2005



Ulakattamilarai Uyaravaittavan Prabhakarane
உலகத்தமிழரை உயரவைத்தவன் பிரபாகரனே

"This is our land, the land in which we were born, grew and live, the land which bears the foot prints of our forefathers, the land in which our culture and history are rooted...The LTTE will not participate in peace negotiations imposed at the point of a gun …This is the message we wish to address to the Chandrika regime" - Maveerar Naal Address - November 1995


"We launched our struggle for self determination and political independence because of the systematic oppression of our people by the Sri Lankan state. It is the Sri Lanka government which has failed to learn the lessons from the emergence of the struggles for self determination in several parts of the globe and the innovative structural changes that have taken place... We are not warmongers who love violence. We want a permanent, stable and honourable peace.... One day, when our enemy knocks at our doors for peace, we will extend the hand of friendship." - Velupillai Pirabaharan, leader of Tamil Eelam, 1992.

"The waves of sympathy that sweeps across Tamil Nadu whenever Eelam Tamils are repressed has always been a deterrent to our ruthless enemy and a great source of hope and relief to our aggrieved people. It also impresses upon the world that the Eelam Tamils are not alone and without support." - Message to the people and leaders of Tamil Nadu, December 1995.

"Our struggle shines as a superb paradigm of women's ability to accomplish anything. So that our race may honor humanness which is beyond masculinity and femininity, womankind is extending its hand of love and friendship. Only when man as a gender grasps this loving hand with deep awareness will equality between men and women be a reality." Women's International Day Message - March 1996.

"We are a movement fighting for liberation. We are not an ordinary group which stands abjectly in askance of concessions...Our goal is that we should live with honour peace, safety and freedom in our home soil, our own soil which historically belongs to us. This is our national aspiration. - Maveerar Naal Address - November 1994.

"குடும்பத்தைத் துறந்து கல்வியை துறந்து, சுதந்திரம் என்ற இலட்சியற்காக தமது உயிரையும் துச்சமாக மதித்து போராட்டக் களத்தில் குதித்திருக்கின்றார்கள். இவர்களை ஆயுதப் போராட்டப் பாதைக்குத் தள்ளியது சிங்கள அரச பயங்கரவாதமே யன்றி வேறொன்றும் இல்லை"



"பயம் என்பது பலவீனத்தின் வெளிப்பாடு. கோழைத்தனத்தின் தோழன். உறுதியின் எதிரி. மனித பயங்களுக்கெல்லாம் மூலமானது மரண பயம். இந்த மரணபயத்தைக் கொன்று விடுபவன்தான் தன்னை வென்று விடுகிறான். அவன் தான் தனது மனச்சிறையிலிருந்து விடுதலை பெறுகிறான்."

"We are fully aware that the world is not rotating on the axis of human justice. Every country in this world advances its own interests. It is the economic and trade interests that determine the order of the present world, not the moral law of justice nor the rights of people. International relations and diplomacy between countries are determined by such interests. Therefore we cannot expect an immediate recognition of the moral legitimacy of our cause by the international community." Maveerar Naal Address - November 1993.

"The historical storm of the liberation struggle is uprooting age old traditions that took root over a long period of time in our society... The ideology of women liberation is a child born out of the womb of our liberation struggle.The Tamil Eelam revolutionary woman has transformed herself as a Tiger for the liberation of our land and liberation of women." Women's International Day Message - March 1993.

“The strength of our struggle arises from the fierce determination of our fighters. Their firm commitment and their courage to act without the fear of death are the force and resource of our struggle. The whole world is providing arms and funds to our enemy. We are not begging from the world. We stand firm on our own legs, on our own soil, on our own people and fight with our own hands. Since we are firmly rooted in our own strength we stand upright without bowing to the pressures of others." Maveerar Naal Address - November 1992.

"Our women are seeking liberation from the structures of oppression deeply embedded in our society. This oppressive cultural system and practices have emanated from age old ideologies and superstitions. Tamil women are subjected to intolerable suffering as a consequence of male chauvinistic oppression, violence and from the social evils of casteism and dowry." Women's International Day Message - March 1992.

"Today, we cherish the memory of a great martyr and salute her supreme sacrifice. Mother Poopathi has earned our highest esteem as one of the noble martyrs who have become legends in the history of our liberation struggle. As a woman, as a mother, as the maternal head of the family, Poopathi amma transcended her ordinary life and the bonds of existential attachment in sacrificing her life for the emancipation of her nation. Our people are our mountains. As long as the power of the people is behind us, we can face any challenges" Annai Poopathy's Fast for Freedom - Second Anniversary Message - March 1990.


How do we account for the contradiction in his people's perception of him, and the vilification by the world?

Mr. Pirabaharan, born in the coastal village of Valvettiturai on 26th November 1954 was a sixteen year old teenager when he took up arms and became involved in the political struggle of his people. He was, in other words, a 'child soldier' if we use the language of today. From those early days he has never lived a 'normal' life. As his commitment deepened, he mobilised and organised a group of radical youth who shared his views into an underground guerrilla organisation and launched an armed resistance campaign.

His daring guerrilla attacks brought him to the attention of the state authorities and he became a 'wanted' man living an underground life in Jaffna. His bold armed challenge to the might of the Sinhala state earned Mr. Pirabaharan a noble reputation and he became a heroic figure amongst his people. The shrewdness and intelligence he successfully deployed in challenging the state was viewed by the people as their triumph and an assertion of their pride and identity. Mr. Pirabaharan's sustained and successful armed resistance against mounting state oppression has earned him the mantle of national leader of the Tamil people's struggle for freedom and independence. This noble objective fuels his passion and dominates his spirit. The struggle has become his life and he has become the struggle. Although Mr. Pirabaharan would never make any pretensions to being a theorist or an ideologue, his politics place him squarely in the camp of a patriotic nationalist. Mr. Pirabaharan's nationalism is not a manifestation of Tamil chauvinism or racism, as many Sinhala critics would like to argue. His national sentiment arose from a determination to resist Sinhala racist oppression that aims at the destruction of his people. In other words, the racism of the Sinhala state made him a fierce patriot, a passionate lover of his oppressed nation.

His deep love for his people, their culture and more specifically their language, fuels his dedication and determination to secure their survival. For him, uncluttered by abstract concepts and theories, the problem confronting the Tamil people is clearcut and simple and the struggle for freedom is just. His psyche is deeply rooted in the soil of his motherland, the Northeast, which he always refers to as Tamil Eelam. He has an unshakeable view that his people have a right to live in peace, dignity and harmony in their historic homeland. His perception of Tamil Eelam is neither secessionist nor expansionist.

For him, Tamil Eelam belongs to the Tamils and they have the sovereign right over their territory. Indeed, he has neither demonstrated nor articulated any aspiration to annex traditional Sinhala territory nor does he dream of an expansionist greater Eelam as projected by some Indian critics. Mr. Pirabaharan has always maintained individuality and creativity in fashioning the mode of the armed struggle of the Tamil people. Though he was familiar with the history of the national liberation struggles and freedom moments of the other countries of the world, he did not embrace or capitulate to any established models or theories of liberation warfare.

For him, methods of struggle should evolve from the objective conditions unique to each struggle. He devised his own methodology of warfare suited to the necessities and conditions of the struggle of his people. Some of his methods and tactics of warfare have earned him severe condemnation, particularly among the Sinhala political and military analysts. Yet he has defended his 'ruthless' tactics as a necessary means to protect his weak and small nation of people against a strong, powerful and ruthless enemy...."

Meeting Velupillai Prabhakaran

A Consultant Doctor from UK and his wife visit the Vanni , 14 October 2004.

My wife and I visited Vavuniya and Killinochchi an year ago to do some voluntary work, treating people with eye ailments. We ran some eye camps for civilians as well as ex militant cadres. When we were coming to the end of our visit, we were told that an 'important person' would like to meet with us. It was only when we arrived at the place of meeting that we realised to our pleasant surprise that the person who greeted us was Velupillai Pirabaharan.

I felt that I should write an account of that meeting with Velupillai Pirabaharan, his wife and son. Such a meeting was not expected nor requested by us when we visited the Vanni but when it came, it turned out to be a unique, pleasant and an unforgettable one.To us Pirabaharan came across primarily as a soft spoken, deep thinking person with considerable depth of knowledge in what ever topic we discussed, with a keen desire to gain a proper understanding of each and every matter that he came across during our conversation. . We kept politics and the future of our freedom struggle totally out of the discussion not by any request but by choice. My wife and I felt (independently) that we should use the opportunity to be free and discuss any topic that was raised by the Pirabaharans. They were our hosts and it seemed entirely appropriate that we should do exactly what we would do when visiting close relatives or friends.

This was not pre planned but I suppose came naturally to us when there was no pre conceived idea as to how one should handle such an unexpected opportunity!Keen to gain knowledge and understandingWhat ever explanations Shanthi or I gave on medical matters, as they were our main topics of discussion, Pirabaharan and his wife as well listened with keenness and asked very pertinent questions. Pirabaharan in particular was keen to understand the basis of various eye disorders that became the main topic both from a personal point of view as well as with regard to many of the patients we saw during our short stay in Vanni.A caring coupleWe were both impressed by his desire to know details of many of the patients we had seen; most of whom he remembered by name and asked what treatment could be offered to improve their conditions. He was visibly moved and was very empathetic when we described the effects of the eye injuries we came across and emphasised the importance of good medical facilities and after care. The deep knowledge he had of the extent of the war injuries on the youngsters in particular and the effects of years of neglect of the health services on the public at large, made it abundantly clear to us the commitment they both had for the welfare of our people.A good fatherDuring the course of our conversation their son who would have been around 7 years played around with his father, climbed all over him, threw flower petals on his head and Pirabaharan accepted all that despite some concern shown by the minders saying that “ let my son have fun” and asked us if we minded!

We shared our experiences as parents and the discussion often went into raising children and the social responsibilities of parents and children. It was nice indeed to share these ideas with a person who seems to have an image outside only as a strong military leader. When Pirabaharan got himself excused to go and feed his son the lunch, we saw the face of a loving father and a dutiful husband who left his wife to discuss matters that interested her with their guests. His wife discussed at length with Shanthi in particular the problems faced by parents, by mothers in particular in bringing up children and they both dwelled on spiritual matters as well as educational issues. We both were made to feel so much at home by our hosts and felt as if we had known them for years.Good hostsAt lunch our two hosts made sure that Shanthi had her vegetarian dishes and both supervised personally the servings and Pirabaharan took a great pride in explaining the various dishes and how many vegetables and fruits were now grown in Vanni. He made sure all others at the lunch table ate well too. It was typical Thamil hospitality at it’s best, showered on us by a person who could have been very aloof and remote to the two unknown visitors but chose to be a ordinary man doing his duties as a host as expected by our traditions and customs, with out any effort but naturally as it would come to a brother feeding his long lost family.

There were many humorous moments as well during this meeting and we had a glimpse of the good sense of humour our national leader has. We both were very moved by the whole experience.Respect and decorumWhen we examined their eyes they both listened with interest and showed immense respect to us. Pirabaharan asked me very politely, if I had the time to examine Mr.Thamilenthy. There was no compulsion or expectation , but a kind request to help a close associate, which I could have refused if I wanted on the basis lack of time .We were happy to oblige. When the time came to leave, bodyguards appeared in the scene for the first time but Pirabaharan got into his vehicle only when it was made sure that our transport was ready to take us to Colombo and we will get to the barrier before the closing time.ImpressionWe left the visit with the feeling of meeting a nice friendly family but did not fail to notice some of the exceptional qualities of the leader of a people.

Behind the strong, clever and able leader there is a loving husband and father, a caring person and above all an intelligent man with an inquiring mind. Not having once raised a military or political topic we were able to involve ourselves totally with Mr. & Mrs.Pirabaharan and family and so can be excused for forming an impression of them even though one feels inadequate to make a judgement on a person who will be judged one day (if not already) by history as an intelligent, trusted and caring leader of the Thamil Nation.

Prabhakaran's hunger strike in Tamil Nadu in 1980s